'Globalisering' is een term die vaak nogal losjes wordt gebruikt. Kunnen we beginnen met uw definitie?
"In mijn boek gaat het vooral over economische globalisering. Dat is de grotere integratie van alle landen als gevolg van de toegenomen stromen goederen, diensten, kapitaal en soms zelfs arbeid. In dat proces spelen lagere vervoers- en communicatietarieven een grote rol, maar ook andere aspecten zoals ideeën, technologie en cultuur. Denk maar aan de manier waarop China zijn achterstand op het vlak van kennis aan het goedmaken is."

En tegen die ontwikkeling bent u - om nog een misverstand weg te nemen - niet principieel gekant?
"Nee, niet op zich. Een van de thesissen van mijn boek is dat globalisering inderdaad het potentieel heeft om tot hogere inkomens te leiden, zowel in rijke als in arme landen. Dat puur economische argument is zonder meer juist. (...)

Een punt van kritiek dat als een rode draad door uw boeken loopt, is de manier waarop collega-economisten omgaan met de theorieën van Adam Smith en beweren dat totaal vrijgelaten markteconomieën uit zichzelf en zonder inmenging tot efficiëntie zullen leiden. De 'onzichtbare hand' dus.
"Juist, want het is natuurlijk niet zo dat volledig vrije markten alle problemen vanzelf zullen oplossen. Dat heb ik al aangetoond in mijn onderzoek naar de economie van de informatie (dat Stiglitz de Nobelprijs opleverde, HM). Markten zijn lang niet altijd efficiënt. Ze produceren soms te veel, denk maar aan de uitstoot van CO2. En ze produceren soms te weinig van sommige zaken, zoals kennis of research. Een voorbeeld: we hebben de kennis om het gen te isoleren dat met borstkanker te maken heeft. Maar het bedrijf dat die kennis heeft, wil die te gelde maken, zodat arme mensen geen toegang hebben tot die ontwikkeling en zullen sterven."

(...)

In uw boek bestrijkt u veel aspecten van globalisering. Twee thema's krijgen ook hier veel aandacht: het milieu en de armoede. Over het milieu heeft een van uw Wereldbankcollega's, Nicholas Stern, onlangs een ophefmakend rapport gepubliceerd.
"Stern maakte voor de eerste keer zonneklaar dat de kostprijs van de opwarming uiteindelijk vijfmaal hoger zal liggen dan het prijskaartje als we nu ingrijpen. Daarmee is de vraag niet langer of we ons kunnen permitteren om iets te doen, maar wel of we ons kunnen permitteren om niets te doen. Het antwoord is voor mij duidelijk.
Daarom pleit ik voor een globale belasting op de uitstoot van broeikasgassen. In feite is dat zo'n simpel idee dat je je afvraagt waarom we er niet eerder aan hebben gedacht. Natuurlijk zijn de 'winnaars' van nu, zoals de VS, daar niet blij mee."