Want wie vandaag op een normale manier probeert door te stoten in de politiek, opklimmend vanaf de basis dus, en toevallig niet tot een modieuze minderheidsgroep behoort, is er telkens weer aan voor de moeite. Dat is niet alleen bij SP.A zo, maar bij alle partijen. Als dit blijft duren, wordt het een waar probleem: dan wordt het onmogelijk talentvolle jongeren aan te trekken en dan dreigt echte bloedarmoede.

(Guy Tegenbos, De Standaard 18.10.2005)


Waarom zou iemand zich nog tien,twintig jaar afbeulen voor een politieke partij wanneer anderen, zonder verdiensten of verleden, het zomaar in de schoot gegooid krijgen? Met welk gevoel moeten de stille krachten vandaag (weer) blijven zitten?

(Paul Geuens, Gazet van Antwerpen, 18.10.2005)


(...) Wil men carrière maken bij de Vlaamse socialisten, (is) men best de zoon of dochter van een bekende sp.a politicus (...). Hilde (de dochter van Willy) Claes, Kurt (Herman) De Loor, Michèle (Patrick) Hostekint, Peter (Louis) Vanvelthoven, Bruno (Louis) Tobback, Maya (Leona) Detiège, Freya (Luc) Van den Bossche, het lijstje is te lang om gezond te zijn. Bij de adel erft men titels, bij de socialisten erft men politieke mandaten.

(Het Belang van Limburg, 18.10.2005)


Die constante zoektocht naar jonger en nieuwer is lovenswaardig, maar houdt ook gevaren in. (…) Wie altijd iets nieuws zoekt, geeft het bestaande misschien te weinig tijd om te groeien. Altijd nieuwe, onervaren gezichten naar voren schuiven, zorgt er ook voor dat alle macht in handen blijft van die paar overlevers die wèl blijven. En nieuwe mensen zijn geen enkele garantie dat er ook nieuwe ideeën rijpen.

(De Morgen, 17.10.2005)