Tenslotte is er het schrijnende verschil tussen de mooie, zeemzoete woorden van Elio Di Rupo in zijn brief aan de Vlamingen, en de permanente obstructie van de PS als het gaat om broodnodige hervormingen van het overheidsapparaat. Het Copernicusplan, de politiehervorming, de hervorming van justitie, de hervormingen bij De Post, de hervormingen van het investeringsbeleid van de spoorwegen, het binnen redelijke perken houden van de uitgaven inzake gezondheidszorg, de deregulering en privatisering van de telecommunicatie: steeds was het de partij van Elio die stokken in de wielen stak, en de plannen dusdanig bijstuurde dat ze minder efficiënt werden. Daarom is de partij van Elio in feite de voornaamste motor van de middelpuntvliedende krachten in België, wat Elio zelf daar in zijn brieven ook moge over beweren.