Democratie op zijn Russisch

"Het is ongelooflijk hoe de Russische machthebbers hun tegenstanders gewoon als insecten verdelgen. Iedereen die kritisch staat tegenover de president is in levensgevaar" (Andrei Nekrasov)

Er is méér dan één reden om vragen te hebben bij het democratisch gehalte van het huidige Rusland.

De eerste is natuurlijk dat Rusland tot voor enkele jaren een communistische dictatuur was. Maar de laatste jaren doen de Kremlinleiders méér dan hun best om een zweem van salonfähigkeit te doen ontstaan. En de laatste jaren krijgen zij een serieuze duw in de rug door de stijgende gas- en olieprijzen, want méér dan één westerse economie is daar met handen en voeten aan gebonden. En als het om leveringen van olie en gas gaat is iedere westerse economie op zoek naar alternatieven voor de leveringen uit het bijzonder instabiele Midden-Oosten. Dat beperkt natuurlijk de diplomatieke bewegingsruimte. Onze eigen minister van Buitenlandse zaken Karel De Gucht mocht het onlangs ondervinden toen hij in zijn functie van voorzitter van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa in Georgië een paar Russissche diplomaten zonder voorwaarden vrij kreeg en als dank in Rusland net niet de deur van het Kremlin tegen zijn Berlaarse neus kreeg.

De Nieuwe Rijken weten dat zij in het Russissche kapitalistische systeem best zeer rijk tot onmetelijk rijk mogen zijn maar dat kritiek op de machthebber(s) van het Kremlin hen in het beste geval een one-way ticket naar een gevangenis met een serieuse reputatie bezorgt. Ze vinden daar wel wat aan het Rode Plein.

SHELL weet ondertussen ook dat boringen naar nieuwe olievelden best mogen maar dat bij de uiteindelijke uitvoering van het contract met de Russissche staatspartners men best enige "flexibiliteit" aan de dag legt teneinde nog iets over te houden.

Critici van de oorlog in Tjetjenië bewaren hun mémoires best tot na hun dood, teneinde die laatste gebeurtenis niet nodeloos te vervroegen. Want die oorlog is het bindmiddel van alle echte Russen, en wie twijfelt aan de opportuniteit is geen echte Rus en dus een landverrader. En landverraders worden met alle beschikbare middelen geliquideerd.

Europa herinnert zich nog goed - het is amper een jaar geleden - hoe als gevolg van het door de Russen toedraaien van de gaskraan naar Oekraïne ook in Duitsland de bevoorrading stokte. En werd zich zo pijnlijk bewust van zijn afhankelijkheid.

Ondertussen staat het zo goed als vast dat Alexandr Litvenenko, ex luitenant-kolonel van de Russische geheime dienst die onderzoek voerde naar de moord op een journaliste die kritisch onderzoek voerde naar de oorlog in Tjetjenië, vermoord is met Polonium.

Polonium is een radioactief vervalproduct van uranium, dat voornamelijk alfastralen produceert die niet door de huid raken, maar na inname wel de volledige ingewanden van een mens in een mum van tijd verwoesten.

U vindt het niet bij de apotheker, in geen enkel grootwarenhuis en ook de plaatselijke cel van Al Quada zal problemen hebben om u dat precies product te leveren. Leveranciers moeten namelijk beschikken over een kerncentrale.

De Britse geheime dienst is de moord aan het onderzoeken op iemand die sinds enkele weken een Brits staatsburger was en dat is iets waar ze aan de overkant van The Channel not amused mee zijn.

Maar ondertussen doet de Europese Unie vooral zijn best om Poetin niet voor het hoofd te stoten met lastige vragen. Want de winter staat voor de deur -alhoewel voorlopig bijzonder warm.

Slaapwel mijnheer de president.
^ TOP

03-12-06 - 23:59:57 - - item printen - item mailen

-

Comments