Er bestaan geen wielergoden

Nu het wielrennen door een nooit gezien dal gaat staan de wielrenners ongeveer op hetzelfde niveau van maatschappelijke waardering als politici. Prutsers, sjoemelaars, bedriegers. Alle deskundigen terzake hebben hun mening klaar, met uitzondering van de mentor van Floyd landis, een zekere E. Merckx: die houdt de kiezen op elkaar.

Argumenten voor en tegen doping vliegen ons om de oren, evenals argumenten voor en tegen zware rittenkoersen. Over dat laatste hoorde ik een prachtargument: niets is zo kort en explosief als de 100 meter spurt en in geen enkele sporttak wordt er zoveel geexperimenteerd met allerhande producten.

't is nochtans simpel: als je het spel eerlijk wil spelen dan hou je je aan de regels. Die regels zijn gekend, oa. een lijst met verboden middelen. De manieren om die op te sporen zijn ook gekend, met de voor- en nadelen van iedere opsporingstechniek.

Wie het spel niet eerlijk speelt omdat hij middelen gebruikt van op de verboden lijst (hoe kort of hoe lang die ook mag zijn), die is een bedrieger en verdient niet beter dan dat hij er uit vliegt. Voor altijd. Er is contant vraag naar postbodes.

Als je een ondergang van een sport kan meten aan het aantal toeschouwers, dan is die van de wielersport goed bezig. Jammer voor de eerlijke spelers, inclusief de eerlijke spelers die uit misplaatste loyauteit met hun collega's niets hebben gezegd.

Er zijn geen wielergoden, er zijn alleen mensen op de fiets.

^ TOP

02-08-06 - 07:00:00 - - item printen - item mailen

-

Comments

Reageer