Zelfverdediging is een mensenrecht
In De Tijd van 27.04.2006 publiceert hij onder de titel "Zelfverdediging is een mensenrecht" een pleidooi om dit mensenrecht uit te breiden tot de verdediging van (uw eigen) eigendommen. De titel dekt volgens mij niet helemaal de inhoud van het artikel van wisseldende kwaliteit, maar ik haal er eerst de goede argumenten uit, om tot slot enkele bedenkingen te maken.
Bouckaert pleit voor uitbreiding van het begrip "zelfverdediging" naar het recht om naast het eigen lijf ook de eigen goederen te beschermen.
Hij stelt daarbij zeer terecht dat dit geen vrijbrief is voor om het even welke actie. De daad van zelfverweer moet in verhouding staan met de dreigende inbreuk, anders wordt het aggressie.
Het is een zeer terechte opmerking dat de afweging van deze proportionaliteit nu ook reeds a posteriori gebeurt door de rechters en dat bij de uitbreiding tot het recht eigen goederen te verdedigen niet anders zou zijn.
Als deze proportionaliteit logisch wordt doorgetrokken dan zou het in principe nooit toegelaten zijn iemand dood te schieten om uw eigen goederen te verdedigen, maar dat zegt Bouckaert er niet met zoveel woorden bij. Hij stelt wél dat het soms verstandiger is de dief te laten begaan omdat een ongepaste reactie de situatie kan doen escaleren.
Hij ontkracht met voorbeelden het veel aangehaalde argument dat de uitbreiding van de zelfverdediging het wapenbezit en dus het gebruik van geweld zou doen toenemen (Dit zijn wel twee verschillende dingen, maar kom).
Het is ook correct dat het eigendomsrecht (een mensenrecht erkend door het eerste aanvullend protocol bij het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens) niet alleen kan beschermd worden door overheidspolitie. ("De toevallige beschikbaarheid of bereikbaarheid").
Hij haalt in zijn artikel ook heel consequent maar weinig terzake naar een vermeend links gild van criminologen en strafrechtspecialisten maar zijn grootste fout als voorstander van een no-nonsense denken maakt hij wel hier:
Als de politie, van wie in zijn visie de bereidwilligheid om vermogensdelicten te voorkomen (soms) betwijfelbaar is, er niet in slaagt om het eigendomsrecht voldoende te beschermen moet daar eerst iets aan gedaan worden op het niveau van de politie. Veiligheid en ordebewaking zijn zelfs voor een liberaal fundamentele taken van de overheid. In een democratische samenleving heeft de overheid zoals men dat noemt een geweldmonopolie, dat wil zeggen dat de overheid de enige is die als het nodig is geweld mag gebruiken. Iedere uitzondering daarop draagt in sé, zonder dat we elkaar om de oren slaan met dreigingen over Far-Westtoestanden, de mogelijkheid tot ontsporing in zich.
Los daarvan mag een in se ideologische discussie gevoerd worden over de uitbreiding van het recht op zelfverdediging (waar ik voorstander van ben) op grond van de overweging dat de politie niet overal kan zijn. Wie de twee echter aan elkaar koppelt verzwakt zijn eigen argumenten, net zoals mensen die in de toepassing van het systeem van de vervroegde invrijheidsstelling een manier zien om de overbevolking in gevangenissen te bestrijden.
Het debat is daarmee echter niet afgelopen. Uitbreiding van het recht op zelfverdediging tot goederen, OK. Maar dat is iets anders dan het recht op wapenbezit, en dit is ook nog iets anders dan het recht op wapendracht.
Nog veel over te discussïëren. Maar zelfs een ideologische discussie kan op zuivere argumenten worden gebouwd. Bij voorkeur zelfs.
^ TOP
01-08-06 - 07:00:00 -
- item printen - item mailen
-
Comments
Dit bericht is gesloten. Hierdoor zijn reacties of stemmen niet langer mogelijk.
reactie van Luc Van Braekel:
1) De vergelijking met de discussie over d e overbevolking van de gevangenissen gaat eigenlijk niet op. Het recht op zelfverdediging is een natuurlijk recht, dat wij gedelegeerd hebben naar de staat. Als de staat niet in staat is dit recht af te dwingen, dan zouden burgers dit recht moeten kunnen terugnemen, met andere woorden de delegering gedeeltelijk of tijdelijk schorsen.
2) Het satirische artikel, dat Bouckaert nauwelijks enkele uren later weer introk, was een reactie op persoonlijke aanvallen in De Morgen. Dit verzwijg je in je artikel, en je noemt zijn artikel een provocatie, terwijl het een reactie was.
3) De provocaties vanwege Karel De Gucht en Dirk Verhofstadt naar Dedecker, naar libertariërs en naar neoliberalen binnen de VLD zijn mijns inziens veel schadelijker voor de liberale familie, dan de "provocaties" van mensen als Dedecker of Bouckaert, die zich meestal richten tegen progressieven buiten de VLD.
reactie van walter maes:
Het drama van de VLD is :
"luister naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden".
Het met woorden belijden van allerlei verzuchtingen (zoals nu weer over de wettige zelfverdediging)die NOOIT gerealiseerd zullen worden.
Grootmeester van dit bedrog is de gepatenteerde leugenaar Verhofstadt en de kiezers beginnen dat eindelijk door te hebben.
Dit vertaalt zich in desastreuze cijfers bij opiniepeilingen.
Het trio Verhofstadt, Karel De Klucht en Dewael voeren de VLD Titanic feilloos naar de diepte.
Waterdrager Somers laat machteloos begaan. Na zijn val wacht hem ergens wel een goed postje buiten de politiek.
Dedecker en Bouckaert zijn welgekomen bliksemafleiders in het riskante pokerspel van de grote jongens.
Hoelang nog ?
http://verdrietvankortrijk....