Gisèle Mandaila wordt wakker, en hoe!

Weet u wie Gisèle Mandaila is ? Deze PS-ster (hebt u hem ?) van Congolese afkomst is staatssecretaris voor het Gezin in de regering Verhofstadt II.

Nog nooit van gehoord ? Dan zal u niet de enige zijn. Afgezien van haar zwangerschap vorig jaar (vóór La Freya, alleen al daarom had het nieuwswaarde) was ze prominent afwezig in de (Vlaamse) pers.

Maar nu is ze daar, en hoe. Op de voorpagina's zelfs.


Want ze vindt dat baby's de naam van hun vader én hun moeder moeten krijgen. En heeft daarvoor een wetsontwerp ingediend bij het parlement (of zal dat eerstdaags doen, ik baseer mij op het krantenartikel).
Ik weet niet of en in welke mate haar voorstel een herneming is van oudere voorstellen, ik herinner mij wel dat in de eerste regering Verhofstadt er ook diverse voorstellen (ontwerpen ?) waren, zelfs gesteund door de toenmalige minister van Justitie Marc Verwilghen.

Het valt mij ook op dat er zovele andere domeinen zijn waar de positie van het Gezin (laat mij even de hoofdletter verder gebruiken) zou kunnen verbeterd worden, maar er vooral niks gebeurt.

Klassieke gezinnen bestaan duidelijk niet meer, alles is nu in functie van "nieuwe" en "moderne" gezinnen. Vader, moeder, drie kinderen, en een langdurend huwelijk: u bent niet modieus, trek uw plan.

Een voorbeeld uit mijn persoonlijke levenssfeer: Mijn echtgenote is twee jaar thuisgebleven na de geboorte van onze jongste. Geen huis af te betalen, wel een auto, en voor de rest de gewone uitgaven. Wel, met één goed inkomen (ik wordt goed betaald door mijn werkgever, dat mag u weten) en een vervangingsinkomen -loopbaanonderbreking - hebben wij moeten besluiten dat dit anno 2005 niet meer mogelijk is. Spaarcentjes op en mama gaat terug werken. Flink dat u kinderen hebt en opvoedt in uw klassieke gezin, en neem er nog maar een job bij.

Wie staat er eigenlijk bij stil dat gehuwde vrouwen meestal geen keuze hebben en moèten uit werken gaan, ook als ze dat (even) niet willen doen ? Hebben we het dan niet over kinderrechten ?

-----------------------

Enkele maanden geleden heeft mijn echtgenote een lelijke val gemaakt thuis met een open beenbreuk tot gevolg. Enkele maanden verplichte immobilisatie tot gevolg.

De dienst voor thuiszorg van onze mutualiteit gecontacteerd, zeer vriendelijke mensen die de situatie zijn komen bekijken. Ja ze kunnnen zorgen voor iemand die het huishouden komt doen. Even kijken naar de prijs. Laatste aanslagbiljet voorgelegd - inkomsten van twee jaar terug - en uitgerekend : 10 EUR per uur, alstublieft. Oh ja, dienstencheques. 6,7 EUR per uur en 1,7 EUR per uur via uw belastingen terug binnen twee jaar.

Even rekenen, twee maanden thuiszorg aan 6,7 EUR per uur: 1.072 EUR x 2, niet terugbetaald. Voor een huisgezin dat al enkele maanden rondkomt met wat er die maand binnen komt.

Wie dat niet kan betalen: trek uw plan.
Hebben we gedaan, met dank aan mijn schoonouders.

Kijk, ik wil onze situatie niet veralgemenen, maar het klassieke gezin staat volgens mij wel in de kou. Gediscrimineerd op sociaalrechtelijk gebied, nog steeds ook op fiscaal gebied, en straks nog het meest in de perceptie van de mensen. 15 jaar getrouwd? Met dezelfde partner? Man en vrouw? Komaan zeg.

Neen, de Staatssecretaris voor het Gezin gaat iets doen aan de naamgeving van kinderen, want dàt is nu echt dringend, begrijpt u?

Enkele jaren geleden werkte ik in de Studiedienst van de VLD in het federale parlement. Ik moest advies verlenen over een dergelijk -ouder- voorstel. Ik vond niet echt argumenten vóór - in mijn lessen familierecht kenden we nog het Latijnse gezegde "Mater semper certa est" - behalve dan voor alléénstaande moeders en dus nam ik hoopvol een advies ter hand geschreven door de Nationale Vrouwenraad over het thema. Om één of andere reden dacht ik daar de ultieme redengeving te vinden die mij over de streep zou trekken.

Het document was enkele paginas lang. De eerste zin luidde, ik ken ze nog woordelijk: "Het huidige systeem van naamgeving van kinderen is discriminerend voor de vrouwen". Van een axioma gesproken.

Wel dat is dus onzin hé. Het huidig syteem van naamgeving van kinderen is niet discriminerend voor de vrouwen en als u daar een andere mening over hebt dan is dat uw goed recht maar dan weet u in geen honderd jaar wat discriminatie nu juist is.
Als dàt discriminatie is dan is het feit dat mannen geen kinderen kunnen baren ook discriminatie. Of het feit dat een lesbisch koppel stoemelings zwanger kan raken terwijl een homokoppel een beroep moet doen op adoptie.

We hebben het er al over gehad en we zullen het er nog wel over hebben : op een aantal gebieden raken we echt de pedalen kwijt.

En die pedalen, dat is : het zicht op wat écht belangrijk is. ^ TOP

02-04-06 - 22:48:59 - - item printen - item mailen

-

Comments