Kleinburgerlijke bekrompenheid en het Europees project

Dit weekend is het tot een clash gekomen tussen de landen die staan voor een verdere integratie van Europa tot een politieke grootmacht en die landen die Europa liefst beperkt zouden zien tot een vrijhandelszone.

Na twee "neens" tegen het Europees grondwettelijk verdrag is dit een derde zware slag voor het Europees project dat aan het slabakken is sedert de top van Nice onder het Belgisch voorzitterschap. Ook toen bleek het niet mogelijk om van de unanimiteitsregel af te raken in aan aantal domeinen waar ieder land zijn eigen heilige huisjes wil verdedigen (fiscaliteit).

Er zijn ook niet meer voldoende staatslui van niveau om het project terug vlot te trekken. In Duitsland zit Schröder aan het einde van zijn Latijn, in Frankrijk is Chirac aangeschoten wild, Berlusconi in Italië is een uit de hand gelopen grap en Nederland duwt alleen nog maar op de rem (om KDG eens niet te citeren).

De mislukking wordt hoofdzakelijk op het konto van het Verenigd Koninkrijk geschreven dat niet wilde onderhandelen over zijn historische korting op de jaarlijkse bijdrage (bij de toetreding overeengekomen omdat Groot-Brittanië te weinig landbouw heeft waardoor het minder terugkrijgt uit de Europese begroting dan bijvoorbeeld een landbouwland als Frankrijk)

Ik denk dat de neen-stemmers eerder neen gezegd hebben tegen dit besluiteloos project van halfbakken compromissen dan tegen een doortastend éénmakingsproject.

De Europese leiders hebben hun Canossa's aan zichzelf te wijten, niet aan hun kiezers.

^ TOP

20-06-05 - 15:48:55 - - item printen - item mailen

-

Comments