De verfransing van Brussel en omstreken (2)
We gaan nog even door met het boekje "125 jaar verfransing in de agglomeratie en het arrondissement Brussel" uit 1957.Het boek toont eigenlijk aan dat de verfransing van het oorspronkelijk Vlaamse Brussel vanaf 1830 de officiële politiek van de nieuwe staat was. En een bijzonder efficiënte politiek.
Er is sinds het verschijnen van het boekje veel veranderd in ons land. Niet in het minst de afschaffing van de talentellingen en de invoering van de "vaste" taalgrens. In de jaren 70 de "culturele autonomie". En in de jaren 80 de diverse staatshervormingen die België tot het federaal land hebben gemaakt dat het vandaag is.
Maar ik wilde eigenlijk een paar curiosa uit het boekje online plaatsen.
Zoals dit geweigerd talentelling-formulier van een Vlaams inwoner uit 1930 met het volgende commentaar:
"Il ne semble pas exact qu'un concierge d'un immeuble R. d'Arenberg ainsi que la femme et son enfant ne sachent parler que le flamand. Ces personnes doivent certainement parler un peu de français, surtout que le n° 3, en âge d'école, doit parler le français à l'école. S'assurer de la chose et éventuellement faire modifier et signer"
De methodes zijn duidelijk en efficiënt gebleken.
Ik geef u ook nog een kaartje "verfransing van Brussel en omliggende gemeenten volgens de officiële talentellingen tussen 1830 en 1955". (300 dpi, u kan het uitprinten)
Binnen de grenzen van de Brusselse agglomeratie duiden de 8 verschillende arceringen de historische ontwikkeling van het verfransingsproces aan.Elke verschillende arcering geeft voor één of meerdere gemeenten het jaartal aan waarin deze volgens de officiële talentellingen voor de eerste maal een Franssprekende meerderheid vertoonden.
Voor 1866 was er in alle gemeenten die thans de Brusselse agglomeratie uitmaken een Nederlandssprekende meerderheid. Volgens de telling van 1947 was dit in al deze gemeenten een Franssprekende meerderheid geworden.
Buiten de grenzen van de Brusselse agglomeratie duiden de vijf verschillende arceringen het percentage Franssprekenden voor de verschillende gemeenten aan volgens de talentelling van 1947.
Ten noorden van de taalgrens (de vette stippellijn) zowel binnen als buiten de Brusselse agglomeratie geven de de getallen gedrukt binnen de grenzen van elke gemeente het percentage Franssprekenden aan volgens de officiële telling van 1947.
Uit alles blijkt hoe de verfransing van Brussel niet het gevolg is van een toevallige evolutie maar wel een bewuste strategie. Strategie die tot vandaag wordt volgehouden.
En eigenlijk is het vastleggen van de taalgrens en daarna de federalisering van het land misschien wel een historische blunder geweest van de Vlamingen.
Want overal ter wereld zijn taalverhoudingen de resultante van economische verhoudingen. Behalve bij ons.
Twee weken geleden berichtte "De Tijd" dat er in Brussel 600.000 werklozen zijn (niet mis op een bevolking van 1 miljoen) en dat het grootste deel van die mensen op enkele kilometers van hun woonplaats werk zouden vinden -in Vlaanderen- indien ze Nederlands zouden kennen.
Maar in Brussel worden de mensen voorgelogen door Franstalige politici die hen wijsmaken dat ééntalig Franstalig zijn de norm is.
(wordt vervolgd) ^ TOP
31-05-05 - 22:41:10 -
- item printen - item mailen
-
Comments
Dit bericht is gesloten. Hierdoor zijn reacties of stemmen niet langer mogelijk.
reactie van Ralph Houweling:
Geachte heer Devriendt,
Sinds ik mijn vriendin in Brussel heb wonen (ik ben Nederlander), heb ik de stad en haar inwoners enigszins leren kennen. Ik sta er werkelijke van versteld dat er daadwerkelijk een miljoenenstad in het Vlaamse gebied ligt, die misschien wel voor 90% uit Franstaligen bestaat. U vat kort op uw site samen dat er sprake is van een bewuste politiek van Franstalige zijde om dit laatst genoemde percentage te consolideren.
Ik krijg het bijna als politiek correcte Nederlander niet uit mijn strot, maar ik begin weldra de gevoelens van het electoraat van het Vlaams Belang te begrijpen. Immers, Vlaanderen wordt niet alleen beïnvloed door niet-westerse nieuwkomers (een proces dat in geheel Europa speelt), maar ook etnisch gezuiverd door de eigen Franstalige landgenoten. Verder schijnt Vlaanderen ook nog eens economisch te worden uitgekleed door Wallonië, waarmee het waarschijnlijk indirect haar eigen ondergang financiert. Ik begrijp van deze situatie dan ook werkelijk helemaal niets.
Het is eigenlijk een wonder dat maar 30% van de Vlamingen op extreme partijen stemt.
Graag vraag ik u om wat meer informatie over het huidige Brussel. Ten eerste: is het daadwerkelijk zo dat de inwoners van de agglomeratie van deze stad voor 90% Franstalig zijn?
Ten tweede: wat zouden Vlaanderen en misschien ook Nederland kunnen doen om de situatie te veranderen. Brussel mag best uit een grote Franstalige groep bestaan , maar zijn de verhoudingen niet een beetje zoek?
Graag ontvang ik van u enige cijfers en informatie over de demografische trends van de agglomeratie Brussel.
Met vriendelijke groet,
Ralph Houweling
reactie van Jeroen Nieuwenhuijzen:
Geachte heer Devriendt,
Ik ben mij de laatste tijd aan het inlezen over dit verschijnsel, ik vind het zeer interessant. Het raakt me zeer dat Nederlandse taal al ver verdrongen is, daarom wil ik achter de precieze toestand komen.
Alhoewel misschien op het eerste een geheel andere zaak, ben ik een site tegengekomen over het Afrikaans als taal. Er wordt vaak verewezen naar de Vlaamse toestand en dan wordt er opgekeken naar de strijd die de Vlamingen hebben gestreden (en strijden) tegen de verfransing. Ik was en ben er zeer door geboeid en wil graag hier het adres achterlaten: http://www.afrikaans.nu. Jammer genoeg wordt het Afrikaans in hoge mate onderdrukt door de Engelssprekenden en een teloorgang dreigt in de nabije toekomst. Dat maakt de vergelijking zo treffend: echter hier is met succes opgetrokken tegen de franstaligen.
Ik heb van de teksten veel geleerd ook over de Vlaamse situatie.