J. Gheysels, voormalig politiek secretaris van de Vlaamse groenen

Waarom toch die krampachtigheid? Is het angst? Of onzekerheid? Wie als democraat naar de inhoud van het vonnis kijkt, kan toch moeilijk ontevreden zijn. De uitspraak en de motivatie van de rechtbank zijn immers duidelijk: zonder vrije meningsuiting krijgt een democratie te weinig zuurstof, maar door "het kennelijk en herhaaldelijk verkondigen van discriminatie" breng je de democratie in ademnood.

Hier is geen sprake van censuur of van inperken van de vrije meningsuiting. Integendeel.

Als democratie een georganiseerd meningsverschil is, dan moet er de vrijheid zijn om dat meningsverschil in de meest verscheidene vormen naar voren te brengen.

Ook als het pijn doet en heilige huisjes sneuvelen. In deze communicatieve benadering van democratie krijgt het publieke debat voorrang op de verborgen besluitvorming.

Maar juist die waardering van de democratie vertrekt van een aantal vooronderstellingen, namelijk de pluraliteit en de er kenning van gelijkheid en gelijkwaardigheid van iedereen. Dat een rechtbank de samenleving confronteert met dat democratische minimum hoeft dan ook geen strategische krampen te veroorzaken.

Neemt dit arrest alle twijfels weg omtrent de strategie ten opzichte van extreemrechts?

Uiteraard niet. Is hiermee alles gezegd? Zeker niet. Maar het is niet omdat het Blok de laatste jaren electoraal gegroeid is dat een veroordeling voor racisme maatschappelijk een stap achteruit is. Dit arrest creëert geen martelaars maar beschermt slachtoffers van racisme; het trekt geen streep door de vrije meningsuiting maar trekt een lijn van beschaving. Rechtop die lijn te bewandelen lijkt mij dan ook verstandiger dan gebukt te gaan onder de strategische manoeuvres van het Vlaams Blok.

Of gaan we van de strijd tegen racisme een boutade maken?

(De Morgen, Heute) ^ TOP

22-11-04 - 21:13:49 - - item printen - item mailen

-

Comments

Reageer