Skip to main content.

Een Amerikaan over de Groote Oorlog

Bellegem, 12.11.2004

Vóór augustus 1914 was België de op vijf na grootste industriële macht ter wereld en een van de oudste democratieën, maar de Duitsers plunderden het land leeg en installeerden er een totalitair regime.

Bezet België was een voorbode van nazi-Europa, iets dat de Britse en de Amerikaanse regeringen niet konden of wilden zien. De onwetendheid of het gebrek aan belangstelling voor de Belgische bezetting bleek duidelijk in 1919 bij de Parijse vredesonderhandelingen.
In de jaren daarna groeide het geloof dat de beproevingen van België zich tot 1914 beperkten (of zelfs nooit hadden plaatsgevonden) en dat het Duitse leger zich niet slechter had gedragen dan een andere bezettingsmacht.

Critici lieten geen spaan heel van de gruwelverhalen en beweerden dat men de Duitse bedreiging ernstig had overdreven. Het martelaarschap van België was in de ogen van velen een schandelijke leugen.

De Amerikaanse auteur Larry Zuckermann heeft een merkwaardig boek geschreven over België in de Eerste Wereldoorlog.

Zuckerman beschrijft hoe 'tiny little Belgium' eind 1918 maar 9 van zijn 60 vooroorlogse hoogovens meer had, 81 van zijn 3.500 locomotieven, de helft van zijn trams en tramsporen, een derde van zijn paarden, de helft van zijn vee. Nog tijdens hun vlucht in de herfst van 1918 namen de Duitsers zoveel als mogelijk mee en vernielden ze spoorlijnen en fabrieken.

'België was voor de oorlog de vijfde economie van de wereld', zegt de auteur. 'Waarom de Duitsers die economie geplunderd hebben en er niet mee samengewerkt hebben om ze dienstbaar te maken, zoals in 1940, heeft verscheidene oorzaken. De moordpartijen van augustus 1914 lieten waarschijnlijk geen samenwerking meer toe. Het institutioneel uiterst chaotisch bezettingsbestuur belette de ontwikkeling van een uniform bezettingsbeleid. En zeker ook heeft de druk van de Duitse industriëlen meegespeeld om die stevige concurrenten van de kaart te vegen.'

Versailles

In 1919 diende België een dik dossier in voor schadevergoeding, op de Conferentie van Versailles. Maar voor het kleine land was geen plaats aan de onderhandelingstafel waar de echte beslissingen vielen. 'Het einde van de oorlog werd versneld, doordat de Amerikanen enerzijds en de Britten en Fransen anderzijds elkaars invloed vreesden als de strijd nog verder zou gaan', zegt Zuckerman. 'En dus aanvaardde men het verrassende Duitse voorstel voor een wapenstilstand nog voor Duitsland bezet was. Daar is dan de politiek uit gegroeid om Duitsland niet te vernederen. John Maynard Keynes, de bekende economist, was daar de grote woordvoerder van.'

'In tegenstelling tot wat men vaak beweert, is Duitsland er in Versailles goed van afgekomen. De herstelbetalingen bleven beperkt tot wat Frankrijk eiste, voor zichzelf, want het zat op de eerste rij. België kreeg wat kruimels. En zelfs van dat bedrag is maar een fractie betaald. Onder anderen Keynes minimaliseerde de Belgische schade en noemde de politiek van herstelbetalingen even erg als de Duitse invasie van België.'

'België heeft vier jaar gebloed, maar werd onmiddellijk vergeten nadat het zijn propagandawaarde had verloren omdat de oorlog afgelopen was', besluit Zuckerman. 'Je kan natuurlijk nooit met zekerheid beweren hoe het anders zou zijn gelopen. Maar ik denk dat als men de oorlogsmisdaden in België na 1918 ernstig zou hebben genomen, men naar Duitsland een duidelijk signaal zou hebben gestuurd. Nu heeft men dat nagelaten. En de gevolgen daarvan kennen we.'


The rape of Belgium ^ TOP

12-11-04 - 16:40:51 - - item printen - item mailen

Share/Save/Bookmark -

Comments

reactie van Jefke:

Geachte
Inderdaad was België na 1918 armer dan voor 1914. België had immers honderdduizenden doden onder de burgerbevolking en nog eens een pak meer onder de dienstplichtigen en beroepsmilitairen. Verder spelen ook nog een rol de recessie van 1907 en de hongersnood van 1903 en 1904 en het feit dat veel buitenlandse bedrijven (met buitenlandse aandeelhouders) en in het buitenland gevestigde bedrijven (met Belgische aandeelhouders) niet meer in België wilden investeren. Veel jongeren emigreerden.
Er werd een duidelijk signaal naar Duitsland gestuurde maar het signaal van Amerika was veel sterker dan het signaal van België. Iets zoals de kaas van de boterham halen.
Groetjes uit Yper.

Dit bericht is gesloten. Hierdoor zijn reacties of stemmen niet langer mogelijk.