Skip to main content.

Geert Bourgeois, redder en verderver van zijn partij

Een zekere Piet Paardekoper - vermoedelijk die oude bekende voor veel oud-KULAK studenten - heeft gisteren in De Standaard een "Brief aan Geert Bourgeois" laten publiceren.

De analyse is niet altijd even helder en de schrijver weet vermoedelijk zelf niet hoe hij zou gehandeld hebben in een soortgelijke situatie. Toch denk ik dat de brief tekenend is voor de frustratie van vele Vlaams-Nationalisten in het algemeen en vele NVA-ers in het bijzonder:

"TOEN ik een paar jaar geleden lid werd van de Volksunie was die nog een vreemd mengsel van nationalisten en groepjes liberalen en socialisten met vage ideologieën die in de figuur van de voorzitter Bert Anciaux in feite de koers bepaalden. De eerste keer dat de leden de voorzitter kozen, stelde jij je kandidaat, en ik stemde met geestdrift op je, omdat de Volksunie zuiver-nationalistisch moest worden, en z'n lintworm kwijt moest raken.
Dat lukte ten koste van een vermagering die ik graag voor lief nam, zoals zoveel andere leden. De N-VA was gesticht, en kon bij een wijs beleid de federale verkiezingen ingaan, al was de kiesdrempel van vijf procent een heel ernstig probleem.

Het was vrijwel zeker dat de N-VA die drempel -- zeker in de centrale provincies -- op geen stukken na zou halen, en peilingen van verschillende oorsprong bevestigden dat vermoeden, al was je in West-Vlaanderen vrijwel zeker van je eigen zetel, en al gaf Limburg een kansje op een tweede.

Spirit had een soortgelijk probleem, maar sloot onmiddellijk een goed kartel met de SP.A. Voor de hand lag dat je dat voorbeeld zou volgen, en op z'n minst voor deze verkiezingen een kartel zou gaan vormen met de meest Vlaamsgezinde partij na de N-VA, namelijk CD&V. Stefaan De Clerck vond dat ook, en nodigde je uit voor een gesprek. Op dat ogenblik was je in zekere zin de machtigste man in de hele Vlaamse politiek, want die vier procent N-VA-stemmen konden de CD&V precies de grootste partij maken.

Maar je liep toen al met je hoofd in een wolk van waan. Je zei nee tegen Stefaan De Clerck, en de gevolgen waren dramatisch: je kreeg precies één zetel, want zelfs de Limburgse zetel kwam er niet. Liefst 150.000 N-VA-stemmen (driekwart van het totaal) gingen verloren: een kiezersbedrog zonder weerga.

Politiek fatsoen gebood je om de dag na de verkiezingen af te treden en je excuses aan te bieden aan je kiezers en zeker ook aan de partijactivisten. Maar je volgde het voorbeeld van de Agalev-voorzitter niet: je bleef je vastklampen aan je positie. Ook de financiële en sociale gevolgen van de klap waren catastrofaal: je moest ruim de helft van je personeel ontslaan, en zoiets legt een partij vrijwel lam.

De partijraad liet je rustig begaan, al kwam op de raad van 21 juni toch een plan om opnieuw met CD&V over een kartel te gaan praten. Maar de waan hangt nog altijd om je hoofd. Een kartel? Maar dan stellen we wel onze strenge voorwaarden. De N-VA-reus zal de CD&V-dwerg niet zomaar aan zich verbinden! ,,Geen enkele partner moet ons zeggen dat dit of welk ander punt van ons programma voor hem al dan niet aanvaardbaar is.'' (Ik citeer je.)

Je beseft blijkbaar nog altijd niet dat je van een edelman een bedelman geworden bent, en eigenlijk alleen maar te aanvaarden hebt wat Yves Leterme je biedt. Ook voor geld zul je je hand bij hem op moeten houden.

Ik hoop dat zich volgend jaar in juni niet het klassieke drama voltrekt: de edele held gaat aan een fout ten onder, en sleurt in z'n val z'n partij mee, want dan zou de geschiedenismuze die onze grafschriften beitelt, jouw leven moeten samenvatten als: ,,Geert Bourgeois, redder en verderver van zijn partij.''

Piet Paardekooper (Leiden) ^ TOP

09-09-03 - 22:51:01 - - item printen - item mailen

Share/Save/Bookmark -

Comments

Reageer
Dit bericht is gesloten. Hierdoor zijn reacties of stemmen niet langer mogelijk.