"Een stemmenkanon is een tijdelijk fenomeen. Dat gaat voorbij.
Op Geert Bourgeois heeft Hugo verkeerd gereageerd. U moet begrijpen: hij was al niet ingenomen met de koers die Bert vaarde. Hij hield zich in, hij wilde de partij niet schaden, maar hij was onrustig. Geprikkeld. En toen Geert Bourgeois zich dan niet naar zijn wil plooide, is hij uitgeschoten. Hij was het gewend dat mensen die in zijn kantoor kwamen ja en amen zeiden. En Bourgeois deed dat dus niet. Hij zei niks, en achteraf gaf hij te kennen dat hij het niet met hem eens was. Daarop noemde Hugo hem "een verrader". Dat was verkeerd.
(...)
Je kunt niet zeggen dat Bert aan Volksunie-politiek heeft gedaan. Of een lijn heeft gevolgd. Of echt geijverd voor de Vlaamse zaak. Bert is even Vlaams als zijn schoenen, die uit het Verre Oosten of weet ik waar vandaan komen. Hij bedrijft een ander soort politiek."

(Suzannah Olieux, weduwe van Hugo Schiltz, in Humo nr 24/3588, 9 juni 2009)