Twee keer werd de grondbelasting aan enige controle onderworpen. In 1835 bleek dat de herziening op basis van de pacht- en huurprijzen van de jaren 1812-1826 de Vlaamse provincies een heel stevige vermindering van de grondlasten opleverde en dat elders veel meer lasten moesten worden gedragen. Dertig jaar later werd de oefening herhaald en na onderzoek van de prijzen der jaren 1849-1858 was het resultaat weer gunstig voor Vlaanderen, dat duidelijk vele jaren overbelast was geweest.

Dan heeft het parlement het licht uitgedaan en iedere herziening van de kadastrale inkomens geweigerd. Precies in de tijd van de industriële expansie, vooral in het zuiden van het land, was de inertie van de overheid op fiscaal vlak volmaakt. Dat was zonder twijfel in het nadeel van het Vlaamse landsgedeelte.

(HANNES, J., De mythe van de omgekeerde transferts, Roularta Books Roeselare, 2007, pag. 35)