Vóór augustus 1914 was België de op vijf na grootste industriële macht ter wereld en een van de oudste democratieën, maar de Duitsers plunderden het land leeg en installeerden er een totalitair regime.

Bezet België was een voorbode van nazi-Europa, iets dat de Britse en de Amerikaanse regeringen niet konden of wilden zien. De onwetendheid of het gebrek aan belangstelling voor de Belgische bezetting bleek duidelijk in 1919 bij de Parijse vredesonderhandelingen.
In de jaren daarna groeide het geloof dat de beproevingen van België zich tot 1914 beperkten (of zelfs nooit hadden plaatsgevonden) en dat het Duitse leger zich niet slechter had gedragen dan een andere bezettingsmacht.

Critici lieten geen spaan heel van de gruwelverhalen en beweerden dat men de Duitse bedreiging ernstig had overdreven. Het martelaarschap van België was in de ogen van velen een schandelijke leugen.

[Lees verder ..]