Daarent gelezen in De Standaard Snelnieuws : "Tot 8 jaar cel voor Albanese mensensmokkelaars".

Naar aanleiding van deze zware veroordeling waren daarnet in het advondnieuws op Radio1 de advocaten van de burgerlijke partij (het "Centrum Leman") aan het woord, en daarna "de advocaat" (zo werd hij aangekondigd, misschien waren het er méér) van de beschuldigden, Meester Diependaele.

De luisteraar van het avondnieuws was opnieuw ongewild toehoorder van enkele advocatenpleidooien op de radio, waar die normaal voor de rechtbank moeten worden gehouden. Dat betrokkenen werden veroordeeld voor mensenhandel - wat iets anders is dan mensensmokkel - is vooral voor juristen interessant aangezien deze juridische spitsvondigheid andere homini sapientae (ik ben niet zeker van de juiste verbuiging) meestal ontgaat.

Het gebroadcaste pleidooi van meester Diependaele was al helemaal zijn job voorbijgeschoten waar hij voor de luisteraar herhaalde dat zijn cliënten geen mensenhandelaars waren maar enkel mensensmokkelaars omdat zij enkel mensen naar het Westen haalden die dat uit vrije wil deden. Toen de journalist(e) van radio1 aangaf dat het onderscheid wel heel subtiel was en mensen uit landen zonder enige toekomst wel snel over te halen waren naar het Westen te emigreren, belandde Meester Diependaele plots bij deel 2 van zijn pleidooi en pleitte voor een vergevorderde ontwikkelingssteun aan ontwikkelingslanden als ultieme remedie tegen de vluchtelingenstromen.

Als advocaat open deuren instampen is niet altijd vruchtbaar voor de cliënt die moet worden verdedigd. Als het dan nog eens voor de radio en de pers gebeurt is de irritatie van de Orde van Vlaamse Balies eigenlijk best te begrijpen.

De vraag is alleen of een reglement uitvaardigen om interviews van advocaten te reglementeren en te beperken méér efficiënt is dan de betrokken advocaten te laten sanctioneren door de Stafhouder.

De rare nasmaak in mijn mond heb ik met een fris glaasje witte wijn doorgespoeld.