De genocidewet : The sequel - On our way to Canossa

Volgende episode.

Louis Michel zit -volledig hersteld- te onderhandelen over de nieuwe regering in de Lambermont. Plots rinkelt zijn gsm -voor de zoveelste keer die dag. Hij ziet dat het zijn kabinet is en verlaat de vergaderzaal om het gesprek aan te nemen. Tijdens het gesprek hapt hij steeds meer naar adem. Tegen het einde van het gesprek houdt hij zich net in om geen ondoordachte uitspraken te roepen want door het raam ziet hij het kruim van de Vaderlandse pers naar hem kijken. Hij zet zich in een Louis XIV zeteltje -dat even kreunt- en probeert zijn ademhaling onder controle te krijgen. Hij veegt het zweet van zijn gezicht, terwijl in de kamer ernaast Elio Di Rupo met één welgeplaatste "Mais enfin, nous ne sommes quand-même pas de spécialistes aéronautiques !" de hoop en nachtrust van enkele honderdduizenden noordrandbewoners de grond inboort.

Het doek valt.

't Zou kunnen hé.

De genocidewet is een mooi voorbeeld van de ondoordachte bevlogenheid waarmee in ons land mooie principes in wettekesten worden gegoten. Het politieke bedrijf vraagt daarbij van onze verkozenen zoveel aandacht dat de kritische bedenkingen van een medewerker met slechte spijsvertering nogal eens verloren gaan in het gewoel.

Het was bijzonder nobel en lovenswaardig om deze genocidewet te laten worden tot wat hij tot een week geleden was : een wet waarbij de Belgische rechters bevoegd waren om te oordelen over onder andere misdaden tegen de mens(elijk)heid, waar ter wereld die ooit gepleegd zijn en zonder dat er een objectieve band was met het Belgische grondgebied of Belgische ingezetenen.

Het is evenzeer duidelijk dat bij het goedkeuren van de wet niemand ernstig heeft nagedacht over het feit dat diezelfde wet wel eens kon worden gebruikt tegen een grootmacht die al sinds WO II onze bondgenoot is en waarmee we in verschillende internationale en supranationale instellingen op allerlei wijzen samenwerken, als we er al niet intens handel mee drijven.

Nu heeft die grootmacht vandaag "njet" gezegd tegen die genocidewet an sich, ook al is de universele bevoegdheid van Belgische rechtbanken er vorige week vlotjes uitgeveegd.

Is dat "njet" terecht? Ik denk het niet. De enige Amerikaan die op grond van de wet nog kan vervolgd worden is de Amerikaan die misdaden tegen de menselijkheid pleegt, ofwel op het Belgisch grondgebied, ofwel tegen een Belgisch staatsburger. Weinig waarschijnlijk.

Weegt dat "njet" zwaar? Bijzonder zwaar. Amerika heeft de neiging in dergelijke zaken bijzonder nationalistisch en gevoelsmatig te reageren en Europa onderschat nog steeds het trauma dat 11 september 2001 in het land heeft nagelaten.

De gevolgen voor België zullen bijzonder zwaar zijn, zij het dat ze maar op middenlange termijn tot uiting zullen komen. Daarentegen is een NAVO-top in Brussel zonder de Amerikanen geen NAVO-top, en dàt kan bijzonder snel duidelijk worden.

België onmiddellijk plat op zijn buik voor de Verenigde Staten, of België morgen door de modder op weg naar Canossa. Dat is de keuze.
^ TOP

07-07-03 - 21:46:20 - - item printen - item mailen

-

Comments

Reageer